ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Μυθολογία είναι το οργανωμένο σύνολο μύθων των λαών ή φυλών που έχουν κοινή παράδοση και κληρονομιά. Είναι ο «λόγος του μύθου», η εξήγηση του πώς η ανθρωπότητα διηγείται την δική της ιστορία στις διάφορες εποχές, εκφρασμένη με αναρίθμητες διηγήσεις και ιερές γραφές, μύθους και παραδόσεις.
Η μυθολογία των Ελλήνων είναι ένα θησαυροφυλάκιο μύθων και θρύλων σχετικά με τους θεούς και τους ήρωές τους, με την φύση του κόσμου και του ανθρώπου και με την αρχή και την σημασία της λατρείας και των μυστηρίων. Οι αρχαιότερες γνωστές πηγές είναι τα έπη του Ομήρου και η Θεογονία του Ησιόδου, που περιέχουν αφηγήσεις για την
γένεση του κόσμου, την διαδοχή των θείων κυβερνητών, τις εποχές της ανθρωπότητας, την αρχή της ελληνικής θρησκείας και των μυστηρίων. Μύθοι επιζούν επίσης σε αποσπάσματα επικών ποιημάτων, στην λυρική ποίηση και στα έργα των τραγικών ποιητών του πέμπτου π.Χ. αιώνα.
Ανάμεσα στις πρώτες φιλολογικές πηγές είναι τα δυο επικά ποιήματα του Ομήρου, η Ιλιάδα και η Οδύσσεια, καθώς και οι Ύμνοι του προς τους θεούς. Ο Ησίοδος, σύγχρονος ίσως του Ομήρου, προσφέρει στην Θεογονία του την πληρέστερη περιγραφή των πρώτων ελληνικών μύθων που ασχολούνται με την δημιουργία του κόσμου, την γένεση των θεών, των τιτάνων και των γιγάντων, καθώς και λεπτομερείς γενεαλογίες. Το βιβλίο του Ησιόδου Έργα και Ημέραι περιλαμβάνει επίσης τους μύθους του Προμηθέα, της Πανδώρας και τις Τέσσερις Εποχές του ανθρωπίνου γένους. Οι λυρικοί ποιητές συχνά δανείζονται τα θέματά τους από τους μύθους, αλλά η παρουσίασή τους έγινε βαθμιαία λιγότερο διηγηματική και περισσότερο υπαινικτική. Ο Πίνδαρος, ο Βακχυλίδης, ο Σιμωνίδης και βουκολικοί ποιητές τέτοιοι όπως ο Θεόκριτος και ο Βίων αφηγούνται μυθολογικά συμβάντα κάποιων ξεχωριστών ατόμων. Οι ιστορικοί Ηρόδοτος και ο Διόδωρος ο Σικελιώτης και οι γεωγράφοι Παυσανίας και Στράβων, που ταξίδεψαν σε όλο τον ελληνικό κόσμο και κατέγραψαν τις ιστορίες που άκουσαν, μας προμήθευσαν πολυάριθμους τοπικούς μύθους και θρύλους, καταγράφοντας συχνά εναλλακτικές αποδόσεις.Πηγή